ترادف در نهج بلاغه (تقوی و مترادفات آن)

ترادف از مهمترین پدیده های علم معنی شناسی است ؛ چرا که با برقراری رابطه بین لفظ و معنی ، نقش مهمی در ایجاد رابطه بین مردم دارد . این پدیده از روزگاران قدیم ، مورد توجه زبان شناسان قرار گرفته و این عنایت وتوجه تاکنون ادامه دارد و زبان شناسان جدید را نیز به خود مشغول کرده است و نظرات هر یک در مورد ترادف مختلف است . در این پایان نامه می کوشیم تا جنبه های مختلف این پدیده را بشناسیم ، و به داوری بین تعریف زبان شناسان قدیم وجدید در مورد ترادف بپردازیم. این پدیده در قرآن کریم به وفور یافت می شود وکتب بسیاری در این زمینه نوشته شده است . در نهج البلاغه که زبان عربی فصیح را زینت بخشیده است وضع به همین صورت است . ما در این تحقیق مختصر می-کوشیم تا به بررسی معنی شناسانه در مورد ترادف در نهج البلاغه بپردازیم ؛ زیرا شناخت لغوی و معنوی واژگان آن ، منجر به شناخت دقیق تر و بهتر کلام امام علی(ع) می گردد . واژه تقوی در نهج البلاغه از واژگانی است که بسیار تکرار شده است . این پژوهش ، پژوهشی است معنی شناسانه بر واژه تقوی ومترادفات آن – که عبارتند از : خوف و زهد و خشیه و رهبه و وجل – و رابطه موجود بین تقوی ومترادفات آن را مشخص می کند ؛ که این رابطه یا تقارب دلالی است ویا شبه ترادف .